>mamboro lights et.al.

“lets sing merry christmas and a happy holoidays. This season may we never
forget, the love we have for Jesus. Let Him be the one to guide us as another
new year starts….�

Christmas songs continuosly play on our neighbor’s radio. ‘been playing for almost a month now. they haven't stopped since Setember 1st.

Pagod na si Jose Mari Chan sa kakakanta.

**
Marlboro lights. Winston Lights. San Mig light. Coke light. Royal tru orange light.
Sprite light. diet pesi. Chocolates with light sugar. Light coffe. light cream. light cheese.
light butter. light margarine.
lights off.

Uso ata ang may mga lights ngayon.
Bakit kaya?

E kung ganon, how would you define light death? Light torture? Light frustration?
Sana meron ng mga ‘to.

…e light love? Meron kaya?
Ummm.. pede kaya I try?
Iniinom din ba yon? O pina-puff?
Hmmm….

>Infinity

Tantsahan

Noong apat na taong gulang ako, akala ko eksakto ang lahat… Isang bagay pa, ayaw na ayaw ko magtimpla ng kape dati, gusto ko, lola ko ang magtitimpla ng bawat kapeng iinumin ko (masyadong mapait ang kape ng mama ko) kasi, baka kulang ang mailagay kong asukal. Di rin ako sigurado kung ilang part ng kutsarita ang kapeng ilalagay ko. Baka ‘di masarap. ’Pag ganon na ang set-up, out na ang kape. Walang magkakape! Hindi na lang ako magkakape.

Hindi ako apat na taong gulang buong buhay ko. Natuto rin akong makapagtimpla ng kapeng iinumin ko. Pero natatakot pa rin akong hindi maging eksakto ang lasa ng kapeng titimplahin ko. Pero may diskarte akong ginagawa. Ganito yon, ilalagay ko muna yung mainit na tubig sa tasa tapos, unti-unti kong ilalagay yung kape, tapos asukal,’tas yung gatas (di kami ng ccream sa bahay). Ayos, gling no? Pero, di rin naman eksakto.

Lumaki ako hanggang sa naging bente years old na ako (19 lng pala…:). Sa paglaki kong iyon, unti-unti ring natanim sa isip ko na madalas sa madalang, mas marami ang di eksakto. Oo, eksakto ang bilog, pero ano naman ngayon? Porket ba eksakto ang bilog e eksakto ring ipapasa ko ang lahat ng subject ko ngayong sem? Di naman a! Porket ba eksakto ang lahat ng sides ng square e madidiscover ko na na “happiness is not elusive?� –that in the end, unlike truth I may find it? Wala ni katiting na kinalaman sa totoo lang. Pero tignan mo, kahit hindi siya perpekto… si [bleep]..e basta.. bahala ka na.baka mawala ako. ayun.

Hindi lahat ay eksakto at kailangan maging eksakto. Sabi nga ng lahat ng puchang Math subjects ko, “may infinity�. Yung nasa number line, kaya nga may arrow sa dulo ng number line eh, kase hindi yun nag-eend. Walang hangganan yun. Kaya nyang I-accommodate ang lahat ng quantity. Konsepto ng infinity. Ayun, infinity ulet.

Sa huli, ganito lang iyan. Mabubuhay tayong lahat kahit sa gitna ng puro uncertainties. Saka lahat tayo ay may space, bawat quantity. Kasya tayong lahat. Laging may space pa. Kasi, tulad ng number line, maging ang space man ay infinite din. Infinity…

…

Kani-kanina lang, sa breakfast ko, nagtimpla ‘ko
ng kape. Naglagay ako ng maraming Nescafe. Konting asukal. Maraming cream (hindi
na gatas:)) saka ko nilagyan ng kumukulong tubig.
Hmmm… ang bango. Sarap
(ibang klaseng tapang ng kape)!

Tantsahan lang.

>three consecutives (well. not really)

::::

10September

… I cannot sleep. Maybe this has something to do with what am I doing tomorrow. I feel somewhat nervous because until now, there are still regrets. Yah. I am not certain yet of what I am doing with myself tomorrow. Plus I feel bad about this thing right now too. And I feel bad because I have so many reasons to feel badddddddd.

Yah got too many to even write them all down. Ummm….my acads considered of course. I feel this way every sem. Plus *. Shit! I don’t deserve to feel this way. And I know I’m not supposed to feel this way! Fate has been too unfair to me really. I would stop writing about love shits ok.

But my only other option is that if I could get a sleep.

12Sept

I feel better now. One day after that idontreallyknow. Physical pain will always feel better than those that stand in our emotions. ‘coz those pains will last until… until when? I don’t know.. maybe forever. Yah, that they could be haunting you until forever.. shit realities of life.
Moving on could be the one answer also… you can consider that an option. Not that easy to move on though. Takes a lot of everything. But one has to! (you have to) And if you are reading this right now you go get yourself a grip and do. Do move on!

13September

Morning and raindrops. Nothing much. Nothing new. Still as depressed as I used to be. Only that I feel more depressed right now. I feel all these shit realities of life again!!!!! I feel there are no good things left behind my grasp!!!!! And I feel so damn sad right now! Because of how I empathize with others’ sufferings maybe?! I don’t know. I only know that I feel damned right now because those important people in my life are feeling damned too. Wish I could do something for them. As much as I wish I could do something for myself!!!!!! Maybe it’s a shit reality to go against what fate direts someone… don’t really know.. I don’t believe much in things like fate. Is there really such thing as fate? Well, another question seeking answers that I don’t know…may not have any meaning or any significance after all? I wish everything would turn “right�. on their pproper places I mean. Wish everyone would feel good already. Wish for them. For myself as well.

What if God was one us? The song playing on the radio right now. Though the CDs jumping it still makes acceptable to the ear quality. It says “dying is great�. If that is true, then I wish I’d be dead.

>dropping period

Naisipan kong magsulat ngayon dito dahil sandamakmak ang trabahong gagawin ko. (naghahanap na naman ako ng escape, napaka irrational ko talaga, hindi ako marunong humarap) at kasabay no’n eh sangkaterbang pressure, forced pagpupuyat dahil kung hindi, masasayang ang 200 per unit ko sa subject na tinetake ko at magbabayad na naman ulit ng tuition kapag ni re-enroll ko yung subject (na kelangan talaga I re-enroll)! Sayang ang mga cash na pinaghirapan. At siyempre, yung time dahil imbes na sa isang one hot summer day(redundant), nasa swimming pool, beach, o kaya masaya at may smile pang kasamang nakahiga ako sa isang malambot na sofa sa bahay while watchin’ Judy Abbott o kaya humahalakhak ng malakas sa kuwentuhan nmin ng mga tao sa ‘min……….

Nasa isang classroom ako habang hinihigop ang lahat ng enerhiyang kaya pang ilabas ng katawan ko ng terror kong prop! At syempre, hindi pa kasama diyan yung kahihiyan kong aabutin sa lahat ng may kakilala sa ‘king may ultramegalacticjudgementalityexperty. Sila yung mga may usual questions tulad ng: “‘bat mo binagsak? Madali lang ‘yon diba?� O tulad nitong isang ‘to: “boplak naman ‘tong mokong na to sheeeeet, bat yung iba pumasa ikaw hindi????? Hahaha!!! e anong ginawa mo ng buong semester???? Hahaha!� shit, sira ulol sila, abnormal ba! Makitid pa ang utak sa taong puro singko ang classcards!!! Parang wala ng natirang matino sa kanila.

Pero wag ka rin. On the other hand, meron ka rin namang mga pampalubag loob na mga maririnig. Yung iba, para lang may masabi. Yung iba naman unpretentiously sincere talaga. Pero, sobrang thankful talaga ‘ko sa mga sincerity ng pampalubag loob na natatanggap ko pag naiiipit na ako sa ganitong kalagayan. Eto yung kariringgan mo ng actually-gusto-mo-talaga-marinig-quotes na magpapagaan nga (tried and tested) ng pakiramdam mo. Eto ang mga usual at unusual nilang sinasabi mapa �tame� lang ang bumubulusok na galit at sakit na inilalabas ng ‘yong puso.

"Sira ulo pala prop mo e, tara.. Halina’t atin ng isalvage!�

“Normal lang sa estudyante ang bumabagsak, di kumpleto buhay kolehiyo mo without
experiencing the 4s and 5s of life!�

Sabay isang wide smile na ika eencourage mo naman.

Di rin naman out ang mga nagsasabing

“eeneee meeeeeeeeneeeee mmineeee moooo kase talaga naging prop mo eh, malas mo
lang isa ka sa nilapagan ng mahiwaga nilang bolpen.�

Meron ding

“di nya kase tipo ang mga exotic na surname, tipong Baret ba, kase yung kanya e
yung may madalas na mga kapangalan sa kulungan…

At meron pa, ‘tong ‘sang ‘to unusual.

“Me sayad lang talaga yung taong yun…�

Sintomas ng katopakan ang paulit-ulit sinasabi mga utterances na applicable din naman sa isang prop habang nagsusulat ng grade sa classcards… tipong kapag nagsulat ng uno, uno uno uno uno uno pati mga kasunod. Masuwerte kang maituturing kapag ang classcard mo ang nalagyan ng uno. Biyaya itong matatawag, tunay!

Pero…. Once na nagbigay siya ng lucky 5, singko singko singko singko singko at singko pa, at singko pa ulit at singko singko hanggang sa maduling siya sa kakasingko at, . . . . . . kapag tumapat ang classcard mo sa biyayayang handog ng puso niya, isa lang ang ibig sabihin nyon, MASASAYANG ANG DUGO’T PAWIS NA GINUGOL MO SA SUBJECT MO NG BUONG SEMESTER! SAMA MO PA PATI LAHAT NG MGA SAKU-SAKUNG BIGAS NA NILAMON MO AT LAHAT NG VITAMINS NA ININOM MO makasurvive lang sa lupit ng kaluluwa niya. In short, retake ang dramachine mo o di naman kaya, pag medyo mojofly ka lang (minamalas) at out of good fate, nakwatro ka, panibagong malalim na eyebags naman ang aabutin mo sa ilang gabi ring pagpupuyat na naman dahil kailangan mo ulit ikabisa lahat ng lessons nyo ng buong sem, para may maisagot ka sa removal exam na itatake mo! Na di mo naman alam kung ichechek nga ba talaga ng prop mong masipag! Haaaayy! Nakakapanggigil!!!!

Ibang case din naman ng kahihiyan nag aabutin mo sa pamilya mo kapag umabot ka sa singkong kalagayan… eto ang totoong kahihiyan; dahil dito, konsensiya mo na ang tatalo sa iyo. Parang yung sa SAFEGUARD commercial! (ngapala, tagal ko na ring di nakakanood ng safeguard commercial, saka ng TV rin!)
Ayaw ko ng ituloy’to dahil ayaw kong magstart ng panibagong melodrama na naman. . . ciao!

Smile Marian Smile!