>wish ko lang

...
Hindi ako nanonood ng mga programang tulad ng Wish Ko Lang. Nakakaiyak kasi. Ayaw na ayaw ko ng naaawa. Mahirap na kapag nagsimula na akong dalawin at makaramdam nito. Gagana ng husto ang emosyon ko at magsisimula ng bumaliktad ang mundo ko. Problema nila, problema ko na din. Magkakaroon na ko ng madaming wrinkles at sobrang bigat na pakiramdam dahil sisimulan ko nang subukang pasanin ang problema nila. *sigh*

Madalas naaawa ako sa kanila, at sa gitna ng mga awang ito, naisip kong mas kaa-awa ako’t dapat ay sarili ko muna ang dapat kong kaawaan.
Manhid na ata ako dahil nakalimutan ko na ang konsepto ng awa sa sarili.

Pero masarap makishare sa happiness ng iba. Mas masarap kesa sa sarili mong happiness. Db?

(sana mapanalunan nung unang pamilya yung bahay sa Wish ko lang)
...