>whiskas

...

Hunyo. Malakas ang ihip ng hanging habagat na nagmumula sa bukas na mga bintana sa loob ng madilim na silid na iyon. Sumasayaw ang manipis at puting kurtina sa tugtog ng hangin. Maya-maya’y unti-unting umiyak na ang langit; hanggang sa di na nito napigilan ang tuluyang pagbuhos na siyang nagdulot naman ng lalo pang lamig sa malalamyang apat na sulok ng silid na iyon.

Hudyat ng pagtatapos ng tag-araw.

Masakit isipin ang mga nakaraan, lalo pa’t tanto mo ang katotohanang pagsapit ng bukas, o kahit ng kailan pa man ay hindi na babalik pang muli ang halakhakan ng mga ala-alang dito’y nanahang minsan. Sapagkat sila’y mga nangaghilom na masasaynag sugat na lamang ng kahapon at sa kaslukuya’y mga guni-guni na lamang ng lumipas. Mga makukulay na mga panaginip ng mga nagdaang gabi sa ilalim ng matingkad na kadilawan ng buwang sumasayaw sa tugtugin ng katahimikan.

Sapagkat kahit na patuloy ang pagsikat ng araw, hindi palagiang sa iisang eksaktong oras ito kailangang lumitaw at ngumiti sa mundo. Ngunit sa kabila nito’y umiikot pa rin ang daigdig ng walang humpay at patuloy. Nangangahulugan lamang na kahit na walang permanente sa tinatapakan mong lupa at sa espasyong iyong ginagalawan, hindi pa rin kailan ma’y titigil ang bawat nagaganap na mga pagkilos – nanatiling buhay ang mga buhay, at patuloy ang pagdating ng tag-ulan pagkatapos ng tag-araw.

At mananatiling buhay ang mga buhay ano mang uri ng pagbabago ang kaharapin nito. At tuluyang mababaon sa limot ang di na pinagtutuunang-pansin pang mga ala-ala.
Masakit isiping hindi na maibabalik ng kasalukuyan ang nakaraan. At ang nakaraan ay mananatiling taghoy na lamang ng nakaraan. Sa panahong lumipas na di na muling masisilayan pa sapagkat doo’y naghahari ang gabing ipinagkakait ang ningning ng mga butuin at buwang nagdudulot ng lutang na mga kalooban.
Parang minsang pagdapo ng isang munting paru-paro sa bumubukadkad kong mga palad na kailanma’y di na muling mauulit pa sapagkat naglaho na ang bawat paru-paro.

Masakit.

Malupit din.

At malungkot.

Ngunit hindi kung ang nakaraa’y isang pagpapanggap at ang ngayo’y pagsisisi .

...